Non facían máis que espiarnos e falar de cousas rarisimas (&€428%-;:+%610hdjcrowsurcing)
Tamén se definían como inmigrantes dixitais. Nos pensabamos que estes só eran os patos... E estes porque inmigraban?
E veña a falar de educación 2.0, e nós a facer un niño.
Ao final, con tanta leria, o que nos quedou claro, é que os nosos pinchons van ser nativos dixitais. Temos que aforrar para mercalle unha mochila electrónica (debe ser para voar mellor), e levalos a un colexio que teña as TIC integradas no currículum.
Ah! Entre nos, un segredo, vou deixar ao pombo polo paxariño de twitter.
Muy bueno' me encanta el cuento, hay que ponerles los nombres! :)
ResponderEliminarEncántame! Quedou precioso, estou dacordo con David, hai que poñerlle no me ás pombiñas.
ResponderEliminarMoi boa introducción, di moito do blog que e creativo e inovador¡¡¡
ResponderEliminarwww.youtube.com/watch?v=JU-lANuwEbc
ResponderEliminarEsa visión da vida! Que maneira tan auténtica de ver a realidade, encántame!
ResponderEliminarjajaja, un bo conto para todos. Isto entendeo calquera , non é?, bueno, apostando polo galego, que lle da o seu encanto, sobretodo. miña enoraboa, un post que o meu parecer queda coxo, unha segunda parte sería o mellor¡¡ #creatic14
ResponderEliminar